کد مطلب:33725 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124

یكی از احكام مهم منكرات این است كه منكر باید ظاهر باشد. اگر كسی پنهانی مرتكب كار بدی شد، تجسس از آن كار، بد و بلكه خود منكری ست كه باید نهی شود. اصولا امور خصوصی و محرمانه ی مردم را باید به خودشان وانهاد. این تسامح شریعت از وضع حیات جمعی مردم نتیجه شده است، چرا كه بالاخره مردم از گناه پیراسته نیستند.

جایی كه برق عصیان بر آدمی صفی زد
ما را چگونه زیبد دعوی بی گناهی

ممكن است عموم مردم به نحوی از انحاء بین خود و خدایشان مرتكب كار زشتی بشوند و سپس توبه بكنند. بنابراین در جامعه ی مسلمین فقط باید نسبت به ظهور منكرات حساسیت ورزید. در مورد امور شخصی و

[صفحه 298]

خصوصی مردم نیز آنچنانكه گذشت اصلا نباید تجسس نمود. این داستان از عمر بن خطاب مشهور است كه شبی در مدینه احتساب می كرد، صدای مردی را شنید كه در منزل خود آواز می خواند. از دیوار بالا رفت و خطاب به مرد گفت: ای دشمن خدا، گمان كردی كه معصیت خدا را می كنی و خدا بر تو می پوشد؟ آن مرد در پاسخ گفت یا امیرالمومنین در عقوبت من تعجیل مكن، چون اگر من یك معصیت انجام داده ام، تو در سه كار خدا را معصیت كرده ای. چرا كه خدا فرموده است:

ولا تجسسوا (الحجرات، 12)

و تو تجسس كردی.

و فرموده است:

و اتوا البیوت من ابوابها (البقره، 189)

و تو از دیوار بالا آمدی نه از در.

و فرموده است:

لا تدخلوا بیوتا غیر بیوتكم حتی تستانسوا و تسلموا علی اهلها

(النور، 27)

وارد خانه های دیگران مشوید مگر به استیناس. (كنز العمال، ج 3)

از پیامبر اكرم (ص) منقول است كه فرمودند:

لا تتبعوا عثرات المسلمین (اصول كافی، ج 2)

لغزش های مسلمین را دنبال نكنید.

اثبات منكر واجب نیست، نهی از منكر واجب است، لهذا نباید در لابلای زندگی خصوصی فرد تتبع شود و برای او عیبی اثبات گردد. در امر به معروف و نهی از منكر مقصود این است كه جامعه از نظر ظاهر از منكرات پاك باشد. اما باطن امور را مردم خود با خدای خودشان می دانند و تربیت یافتگی مردم آن بواطن و خفایا را اداره می كند.

[صفحه 299]

صفحه 298، 299.